-
1 wieść rej
-
2 wieść
сущ.• весточка• весть• известие• извещение• молва• новость• слух• сообщение* * *1) czas. wieść вести2) rzecz. wieść весть, слухrzecz вещь* * *wie|ść%1, wiodę, \wieśćdzie, wiódł, \wieśćdli, \wieśćdziony несов. вести;
droga (ulica) \wieśćdzie... дорога (улица) ведёт...;\wieść wojnę вести войну; ● \wieść prym (rej) верховодить
+ prowadzićprzepaść (zginąć) bez \wieśćci пропасть без вести
+ wiadomość* * *I wiodę, wiedzie, wiódł, wiedli, wiedziony несов.вести́wieść wojnę — вести́ войну́
Syn:II ж книжн.изве́стие n, вестьSyn: -
3 dzierżyć prym
= wieść prym или wieść rej пе́рвенствовать; задава́ть тон; быть пе́рвым; верхово́дить -
4 prym
сущ.• вожак• вождь• глава• главарь• лидер• руководитель* * *♂, Р. \prymu уст. первенство ň, главенство ň;● dzierżyć (wieść) \prym первенствовать; задавать тон
+ prymat* * *м, P prymu уст.пе́рвенство n, главе́нство n- wieść prym
- wieść rejSyn:
См. также в других словарях:
rej — Wieść, wodzić rej zob. II wieść … Słownik frazeologiczny
wieść — I. Głucha wieść zob. głuchy 1. Hiobowa wieść zob. hiobowy. Wieść głosi, niesie zob. głosić. Wieść gruchnęła zob. gruchnąć. Wieść o kimś, o czymś zaginęła zob. zaginąć. II. Wieść, wodzić prym, rej «górować, celować w czymś, mieć … Słownik frazeologiczny
wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś … Słownik języka polskiego
wodzić — 1. Wodzić kogoś za nos «mamić, oszukiwać, zwodzić kogoś, aby podporządkować go swej woli»: Jest idiotą, dał się wodzić za nos. Myślał, że miał w ręku tego J 23, a tymczasem to J 23 zakpił z niego. Andrzej Zbych, Stawka. Wodził mnie za nos jak… … Słownik frazeologiczny